Elektronische handtekening

De elektronische handtekening is een mechanisme om de auteur van een elektronisch document te authentificeren en de integriteit van dit document te garanderen, naar analogie met de handgeschreven handtekening van een papieren document. Een mechanisme voor elektronische handtekening moet de volgende kenmerken vertonen:

• de lezer van een document in staat stellen de persoon die zijn handtekening heeft gezet of het organisme dat zijn stempel heeft gezet, te authentificeren;
• verzekeren dat het document niet werd gewijzigd tussen het moment waarop de auteur het ondertekend heeft en het moment waarop de bestemmeling het raadpleegt.

Een elektronische handtekening is noodzakelijkerwijs:
authentiek: de identiteit van de ondertekenaar moet op een zekere manier kunnen worden achterhaald;
onvervalsbaar: de handtekening kan niet worden vervalst;
niet herbruikbaar: de sleutel is niet herbruikbaar. Hij is verbonden met de inhoud van het getekende document en mag niet voor een ander document worden gebruikt;
onweerlegbaar: de ondertekenaar mag zijn handtekening niet ontkennen en mag nadien niet beweren dat de inhoud van het document dat hij getekend heeft verschillend is van de inhoud die de bestemmeling zegt te hebben gekregen.

Technisch gezien bestaat de elektronische handtekening erin om, via bepaalde algoritmische verwerkingen, een origineel bericht om te zetten in een nieuw bericht (het getekende bericht) waaraan identificatiegegevens (idealiter deze van de verzender) verbonden zijn. Op deze manier kan de bestemmeling van het bericht, via gepaste algoritmische verwerkingen van het bericht dat hij ontvangt, enerzijds het originele bericht en anderzijds de identificatiegegevens terugvinden.

De Kruispuntbank kan de elektronische handtekening gebruiken om de cliënten en toepassingen die een beroep doen op haar diensten te authentificeren, alsook om de integriteit van de uitgewisselde berichten te verzekeren.